„Pierwszej historycznie poświadczonej destylacji alkoholu dokonał Zosimos z Panopolis ok. roku 400 n.e. Umiejętność ta rozpowszechniła się w świecie arabskim, wódki używano jednak głównie do celów medycznych. W XII wieku wódka dotarła do Europy wraz z powracającymi z wypraw krzyżowych”. (Wikipedia).

Dzięki alembikowi, prostemu urządzeniu do destylacji, „palenie wina” pozwoliło na uzyskanie bezbarwnej cieczy o podwyższonej w stosunku do wina mocy. Nazwano ją słowem al koh’l. Do Polski alembik dotarł w XIV w. a nasi przodkowie szybko odkryli walory produktu uzyskanego przy jego pomocy. Sami również zaczęli produkować aparaty destylacyjne, z których po trzykrotnym odpędzie uzyskiwało się 70-80% okowitę.

Destylacja to metoda rozdzielania i oczyszczania ciekłych mieszanin. Wykorzystując różnice lotności składników mieszaniny w stanie wrzenia, odparowywane są składniki lotne, które następnie skraplają i zbierają się w odbieralniku jako tzw. destylat.

Rozróżnia się dwa główne rodzaje destylacji.

Destylacja prosta, pary z destylowanej mieszaniny odprowadza się bezpośrednio do chłodnicy (skraplacza) i odbieralnika. Jest to jednokrotny proces polegający na jednorazowym odparowaniu i skropleniu cieczy.

Destylacja frakcyjna, czyli rektyfikacja to wielokrotnie powtórzony proces przeprowadzenia fazy ciekłej poprzez fazę gazową do fazy ciekłej. Proces przebiega przy użyciu deflegmatora (kolumny rektyfikacyjnej). Jest to zwielokrotniona destylacja gdzie skraplanie i odparowywanie następuje na całej wewnętrznej powierzchni deflegmatora – kolumny.